Portomarín tot Palas de Rei 27 km

Gisterenavond nog een wandeling in het centrum gemaakt, niet voor lang, want Kieran en Shaun zaten op een terras en riepen me. Ik heb ze de rest van de avond vergezeld. Het is waarschijnlijk mijn laatste contact met ze, want ze nemen morgen de bus naar Compostela om huiswaarts te keren. Hun trip zit erop en volgend jaar wandelen ze verder vanuit Portomarín. Eerst nog lekker gegeten ook, heerlijke Sint-Jacobsvruchten en zalm met pepers en aardappelgratin. Nog een arroz con leche als dessert en een lekker wit wijntje erbij.

Daarna nog een pintje gaan drinken en tegen 21u liep ik voor de 4de keer de lange brug over de Río Mino/Encore de Balesar over. 

Heerlijk lang geslapen tot 7u, ontbijtje genomen, ingepakt en dan was het wachten tot de Aziaten de enige badkamer voor 10 personen (smerig en vol lange haren op de natte vloer) vrijgeven voor gebruik.... Niet leuk, dus. 

Om 8u40 Ben ik op pad gegaan, voor de 5de keer de brug over (voor diegenen die me kennen geen lachertje, maar heb het toch maar goed doorstaan). Ik begin meteen aan de toch steile klim door het bos. Regelmatig loop ik langs de weg, ik denk ruim 80% van de etappe. Soms minder opvallend tussen de bomen, vaak er vlak langs op een zandpad. 

Dit 'huisje' is trouwens een schuurtje om mais in te drogen te hangen. 

Na ruim 9 km bereik ik Gonzar, waar ik even halte hou voor een warme chocomelk en verder loop naar Castromayor en aldaar even een ommetje maak voor El Castro de Castromayor met schitterende vergezichten. 

Dan begin ik wederom aan een langere klim tot Hospital da Cruz. Het is opvallend drukker en ik zet de vaart er stevig in om niet tussen de slenteraars (100 kilometer stappers) te blijven hangen. 

Vïa een voetgangersbrug stap ik verder de weg over en verder langs de landweg naar Ventas de Naron, Ligon de en Areixe, Portos en Lestedo.

Onderweg passeer ik Luciano en we maken al stappend even een praatje. Van hieruit is het nog 4 km stappen en vermits ik de meeste pelgrims achter me gelaten heb, hou ik even halte voor een sapje en tonijnquiche. 

Ik zie Marthy de weg terug oplopen, mij tegemoet. Blijkt dat hij zijn albergue reeds voorbij gelopen is. Ook met hem maak ik een praatje. Toch leuk om regelmatig 'bekenden' tegen te komen en die ook open staan voor een praatje... 

Ik check in bij O Cabalo Verde waar een man uit het Brusselse het schone en goed voorziene hostel runt. Voorlopig heb ik de kamer nog voor mezelf, maar later zal er nog 1 dame mijn kamer delen (niet slecht). 

Tijd voor de supermarkt en later een tripje naar het stadje.