O Pedrouzo tot Santiago de Compostela 21,81 km

Gisteren mezelf geïnstalleerd in mijn kamer en na de douche mijn lunchpakket opgegeten. Daarna alles gewassen in de wasserij, zodat alles proper de rugzak in kan om binnenkort huiswaarts te keren. Ondertussen boodschappen gedaan voor het ontbijt van morgen en mijn lunchpakket. 

Daarna even op bed gerust, want de vorige nacht niet echt veel slaap gehad. 

Om 17u tijd om de stad wat te verkennen. Niet echt veel te zien. 

Ik denk dat ze hier denken toch niet tegen het hoogtepunt van morgen op te kunnen... Dan maar op souvenierjacht gegaan voor het thuisfront en niet van een kale reis teruggekomen. Ondertussen heb ik ook gezien dat alle eetgelegenheden langs de drukke weg liggen, dus besluit ik gewoon 'thuis' te eten en trek naar de grotere supermarkt  dan daarnet. Ik koop een pastasalade met kip, olijven, rucola en kaas en koop er nog wat asperges bij. Voor bij de thee nog een koekje en ik ben klaar voor een rustige en ontspannen avond 😊. 

Vanmorgen om kwart voor acht ontbeten. Iedereen is al vertrokken, dus heb 'het kot' voor mij alleen. Daarna ingepakt en om twintig over acht vertrokken. 

Ik wandel voornamelijk weer door eucalyptus bossen, wat zijn die bomen statig en prachtig om te zien. Ze nodigen uit tot knuffelen, Marleen 😉. Ik neem alvast een takje mee voor het thuisfront als aandenken. 

Ik passeer San Anton en Amenal en vandaar gaat het nog eens steil bergop over een bospad, nog eentje om het af te leren 😊. 

Nog eens door een prachtig eucalyptus bos om via één grote bocht om de vlieghaven van Lavacolla heen. Wat een gewaarwording als je plotseling een vliegtuig hoort aanzetten om op te stijgen... 

Even later bereik ik het gehucht San Paio, waar ik een eerste stempel bemachtigd en verder naar Lavacolla. 

Weer bergop Aarts tot Villamaior waar ik halt hou voor een koffie. 

Vervolgens wandel ik over een open hoogvlakte voorbij de tv stations  van Galicië en Spanje de regio van Santiago binnen. Ik passeer San Marcos en kom aan bij de Monte de Gozo. De torens van de Kathedraal kan ik niet ontwarren, maar het uitzicht is prachtig, evenals het gedenkteken uit 1993 ter herinnering van de bezoeken van de paus. 

Nu gaat de route verder bergaf, over de ringweg en over het spoor en wordt ik voor de laatste maal een stad, 'de stad' ingeleid door de schelpjes te volgen. 

Wat een magisch en emotioneel moment als je eindelijk de torens van de Kathedraal ziet opduiken. Ik loop samen met Lars (Denemarken) de stad in. We zijn elkaar al vaker gepasseerd, maar hebben elkaar nog nooit gesproken. Dat zetten we dus nu even recht. 

We komen de stad binnenstappen onder een stralend blauwe hemel, ongelooflijk om dit op deze manier te mogen en kunnen doen. 

In het centrum leg ik het laatste stuk tot aan de Kathedraal alleen af. Wat een heerlijk en overweldigend gevoel.... Onbeschrijflijk wat er dan door je heen gaat... Van fierheid, tot ongeloof en natuurlijk alle emotie die je vrij laat... Om me heen zie ik heel veel mensen huilen om de geleverde prestatie en dit mooie einddoel. 

Ik bel eerst mijn ouders en daarna mijn zus Kristel, Sunny (die nog niet goed wakker is) en broer Tom. 

Ik zet mijn rugzak in de receptie van het hotel en ga op bezoek in de Kathedraal die weliswaar volledig in renovatie is, zelfs het wierookvat zit in de stijgers.

Er rest me nu nog één ding. Aanschuiven om de trap te nemen naar het altaar en de met goud, zilver en edelstenen versierde Jacobus naar aloude pelgrim gewoonte te omarmen. Mijn reis is nu officieel ten einde. De emoties zijn onbeschrijflijk. Morgen hoef ik voor de eerste keer in 28 dagen niet meer op pad... Wat een raar vooruitzicht. 

Ondertussen ben ik gewassen en ga ik op zoek naar een leuk kleedje om me terug wat 'vrouw' te voelen. Ik moet ook nog aanschuiven om mijn 'credential' in ontvangst te nemen, maar dat kan eventueel morgen ook nog.... 

Rest me alleen nog jullie allen te bedanken om mij virtueel te begeleiden op deze tocht. Bedankt voor jullie reacties en steun wanneer ik het nodig had. Voor jullie mooie en lieve woorden... 1000 maal dank. Dankzij jullie is deze tocht nog onvergetelijke geworden.... Dikke knuffel aan jullie allen 🙏❤️😘.