Palas de Rei tot Arzúa 29,91 km

Gisterenavond op zoek gegaan naar een restaurant en via TripAdvisor terecht gekomen in bar/restaurant Castro. Zit Mark daar toch ook niet zeker... Ik moet hem nog een briefje met gegevens van Kieran en Shaun overhandigen, dus belofte maakt schuld. We besluiten samen te dineren, maar mijn boodschap is duidelijk niet bij Mark overgekomen. Hij geeft zelfs aan dat het toch geen toeval kan zijn dat wij elkaar steeds tegen het lijf lopen (ik loop hier zo veel mensen dagelijks tegen het lijf...) en zegt dat ik meer 'in het hier en nu, in het moment' moet leren leven. Ik heb hem dan nog maar eens duidelijk gemaakt dat ik geen romantische gevoelens voor hem heb en dit de allerlaatste reden (zelfs helemaal geen reden) is, waarom ik deze tocht bewandel. Het laatste wat ik wil is hier een relatie of zelfs maar een korte romance (leven in het moment) beginnen of beleven. Ik vind Mark een fijne man om mee om te gaan, hij is spontaan en grappig en is makkelijk in de omgang, maar ik vind hem niet specialer dan andere mannen en vrouwen die ik hier heb ontmoet. Ik heb hem gevraagd niet verder aan te dringen, want dat zou toch wel een aantal zaken minder leuk voor me maken, want het is niet zo dat ik hem aangemoedigd heb (al weet je nooit met de cultuurverschillen), maar dat heb ik gecheckt en is niet het geval, dat geeft hij duidelijk toe. Hopelijk is hiermee dit hoofdstuk afgesloten.... Niet leuk, maar we hebben het wel kunnen uitpraten en heerlijk gegeten. 

Vanmorgen gewekt door een aantal 'vroege vogels' die graag 2 u in het donker rondlopen, zonder iets van de omgeving te kunnen zien. Nog tot 7u in bed blijven pitten en dan maar mijn ontbijt (gisteren in de supermarkt gekocht) genuttigd. Ik maak ook nog even een lunchpakket met de overschot. Daarna ingepakt en om 8u op pad gegaan. Het begint te schemeren en is erg fris. Hier endaar hangt dichte mist. Ik verlaat Palas de Rei evenwijdig met de autobaan en passeer het gehucht Caballal. Na een dik half uur is het licht en arriveert ik in Xiao do Camino en even later Pontecampana. 

Door heuvelachtig terrein ga ik verder tot Casanova/Mato en door verschillende kleine gehuchten tot Leboreiro. In het plaatselijke kerkje haal ik een stempel en brand een Noveenkaarsen en zet ze ietwat apart bij de rest. 

Ik loop regelmatig door kleine bossen en in tegenstelling tot gisteren loop ik voor 80% van de weg af. Enkel in de dorpjes loop ik over asfalt. 

Ik bevind me ondertussen ook in de provincie A Coruña. 

Ik moet even door een kleinschalig industriegebied en bereik Furelos en Melide. 

Vanaf hier lijken ze met onze voeten te spelen. Het gaat constant bergop en bergaf, wel vaak door eucalyptusbossen. Hier loop ik even samen met een Schots echtpaar. Op een bospad wandelen we via Raido naar Boente, waar ik afscheid neem van het Schotse echtpaar en halte hou om mijn lunchpakket op te eten en een thee te drinken. 

Vandaar omlaag naar het dal van de Río Boente en weer omhoog naar Castaneda. 

Hier wandel ik verder met Tim en Christian. Christian is Nederlander en ontmoette ik voor het eerst in het klooster van Samos. Hij logeerde gisteren ook in dezelfde herberg. Dan gaat het flink bergaf en bergop naar het idyllische Ribadiso da Baixo, waar Tim logeert. (Christian is in een gehucht ervoor reeds afgehaakt).

Nog eens flink bergop en dan langs de landweg tot Arzúa waar ik incheck in mijn hostel.

Even later zie ik Christian. Hij heeft besloten verder door te wandelen, omdat er in het gehucht niets te beleven viel.