Rente tot Portomarín 17,99 km

Vanmorgen om 8u ontbeten met versgeperste sinaas, thee, toast met boter en confituur en homemade cake. Ondertussen nog wat bijgepraat met Bev en Nancy om tegen 9u15 op pad te gaan (laat, hé 😉, maar ja, met die flater van gisteren heb ik vandaag alle tijd van de wereld). 

Vanmorgen heeft het geregend en er is nog veel bewolking. Hopelijk trekt het open in de loop van de dag. Vanuit Rente vertrek ik bergopwaarts over fijne bospaadje ver van de openbare weg. De tamme kastanje begrenst het pad afwisselend met eiken en appelbomen. 

Ik kom door ettelijke gehuchten, A Serra, Peruscallo, A Brea... In de berm groeit munt en heb ik jullie reeds verteld hoe de zoete geur van de vijgenboom opeens je neus inschiet vooraleer je hem opmerkt? (en zo smaken ze ook, lekker zoet). Verder is het landschap ook weer schitterend en geef ik mijn ogen goed de kost. 

Een beetje verder staat hij dan... De langverwachte kilometerpaal van nog  100 km te gaan. 

Verderop passeer ik een huis waar de eigenares huisbereide lekkernijen heeft uitgestald. Je betaalt wat je wil/kan betalen. Hier hou ik even pauze en geniet van het volk dat in- en uitloopt. Ook tijd voor een stempel, want ik heb er nu minstens twee per dag nodig als bewijs dat ik zeker de laatste 100 km te voet heb afgelegd. 

Weer op pad zie ik Mark lopen en zijn rugzakje staat open. Net wanneer ik wil roepen, valt heel zijn hebben en houden eruit. Zijn grote rugzak stuurt hij de ganse week vooruit (watje 😜). We stappen samen verder en ik blijf genieten van de vergezichten tot Portomarín en het stuwmeer in zicht komen. 

Portomarín loop je binnen, eerst langs een lastig, stijl en stenig pad naar beneden, over de brug en tot slot de trappen op. Mark blijkt nog 8 km verder te moeten stappen en dus nemen we, n'a een drankje afscheid. 

Portomarín is heropgebouwd in de jaren 60. Het eens welvarende en rijke oude Portomarín verdween in het water. Twee kerken, San Pedro en San Nicholas, werden steen voor steen terug opgebouwd. Bij laag water zie je de overblijfselen van het oude Portomarín aan de oever liggen. 

Vandaag heb ik ruim de tijd om te relaxen. Wat ben ik blij met de zonnebedjes 😊.