Villafranca Montes de Oca tot Burgos 40 km

Gisterenavond, vanwege de aanhoudende regen, gewoon 'thuis' gebleven met een pak chips, glaasje rode wijn en een pizza.

Vroeg in de ochtend vertrokken, want ontbijten kon ik in de keuken van de albergue. Boterhammetjes met kaas en hesp en chocolademelk erbij om voldoende energie te hebben en meteen ook mijn lunch klaargemaakt. Om 05:50 was ik al op pad. 

Ik start meteen aan de klim waaraan het dorp deels zijn naam ontleent, Montes de Oca (hoogste punt 1162m). Ik loop door de bossen en geniet van de dag die ontwaakt. De zon die opkomt en de kleurenpracht in de lucht. Vogels die aan hun gezang beginnen en voor je uit huppelen. Later ga ik via een diepe dalinsnijding zigzaggend steil bergafwaarts. Daarna terug bergop (na elke daling volgt een klim) tot het dorp San Juan de Ortega. Ik wandel verder door de bossen van  Montes de Oca en krijg een schitterend uitzicht op een wijd dal. Daar liggen de dorpen Ages en Atapuerca. Hier volgt een vermoeiende steenachtige klim naar de hoogvlakte van Matagrande. Voorbij het houten kruis heb ik uitzicht op Burgos. Ik daal af via het steenachtige pad en verder over de weg tot Cardeñuela - Ríopico en Orbaneja-Rio-Pico waar ik nog even halt hou voor een pauze en mijn lunch. 25 km heb ik achter de rug, nog 15 km te gaan. Ik besluit dan de alternatieve route tot Burgos te nemen om de industriezone te vermijden, maar toch... Via de vlieghaven van Burgos kom ik in Castanares en daarna verlies ik elk spoor van de Camino en schakel over op Google Maps om zo snel mogelijk in mijn hostel te komen. Ik ben doodop en wil gewoon dat het over is. 

Dat laatste stuk heeft me echt ontmoedigd en heeft grote inpact op mijn moraal en humeur. In Hostel Burgos aangekomen heb ik nood aan rust en Me-time. Ik heb hoofd- en keelpijn en voel dat mijn lichaam protesteert. Ik neem rust tot 17u om inkopen voor de volgende dag te doen en daarna spreek ik af met Michelle en Kathy. We gaan samen dineren en zoeken een restaurant uit om later af te spreken. Michelle is naar het ziekenhuis gemoeten om haar bleinen te laten behandelen. Ze besluiten ook om de trein tot León te nemen om haar voeten wat rust te geven. Tot het diner ga ik de stad nog even verkennen. Daarna heerlijk gegeten en afscheid genomen (we zullen elkaar niet meer zien op de Camino).