Triacastela via Samos tot Rente 31,11 km

Gisterenavond alleen gedineerd in Compexo Xacobeo en de pelgrim menu van 10€ genomen (je had ruime keuze uit voorgerechten, hoofdschotels en desserten). Ik ga voor de typisch Galicische soep van kolen en aardappelen, Galicische rundertong met saus en frietjes en chocoladeflan. 

Even later komen het gezelschap Marc, Kieran en Shaun (die ergens achterin gedineerd hebben) de bar binnen en we drinken samen nog wat met Michael uit Noorwegen, die Mark reeds eerder ontmoette. Michael heeft identiek dezelfde lach als mijn neef Alexander... Heel bizar... 

Na een poosje vraagt Mark of ik zin heb in een avondwandeling?¿? Nou, ik denk het niet.... Daarvoor ben ik niet op deze tocht. Dat heb ik hem zo attent mogelijk proberen uit te leggen, uiteindelijk wijs je toch iemand af.... (ja, ik kan dat 😉). 

De mannen hebben het al even over Whisky en er worden regelmatig grapjes gemaakt over de 'betere Schotse Whisky' wat tot grote hylariteit leidt. Ze gaan uiteindelijk ook aan de Jamerson Whisky en ik vind het dan tijd worden om door te gaan. Het is al 21u30, redelijk laat naar mijn pelgrim gewoonte. 

Vanmorgen omstreeks 7u50 op pad gegaan eerst langs de weg, maar de rotspartijen zijn ongelooflijk. De Río Oribio vergezeld me de ganse weg. 

Vanaf San Cristo o do Real gaat het verder over een veldpad. Het plaatsje is zo goed als vervallen en verlaten. De enige man aanwezig raapt okkernoten van de grond om aan de enkele pelgrim uit te delen. 

Ik wandel verder langs een bospad waar duidelijk een brand heeft gewoed tot Renche. Hier zie je goed hoe mooi de leien daken gelegd worden. 

Verder door de dorpjes, het ene al meer in verval en meer verlaten dan het andere tot ik het reusachtige Benediktijnerklooster van Samos in het dal zie liggen. Ik besluit een geleid bezoek te brengen aan dit oudste klooster van de westerse wereld. Volledig gerestaureerd na de brand van 1951. Momenteel wonen er nog 8 monniken. Tijdens het wachten maak ik een praatje met een Française die me vertelt over het alom aanwezige woord 'ultreia', de Fransen gebruiken dit om in plaats van 'buen camino' en betekent 'doorgaan'. Het stamt uit de oudste begroeting onder pelgrims genomen uit de 'Codex Calixtinus', 'Ultreia, suseia Santiago' (doorgaan, dat is voorbij Santiago). Wanneer een pelgrim je begroet met 'ultreia' (doorgaan) dan antwoord je 'Et Suseia'! (en verder). Ik heb het nog niet gehoord. Het is grotendeels vervangen door 'bon chemin' en vooral 'buen camino'. Tot zo ver het stukje geschiedenis 😉. Ik vraag haar ook of ze het pelgrimlied 'ultreia' kent en ze zingt het prachtig voor me 😊. De strofe is : 'Ultreia et suseia, Deus adiuva nos' en betekent 'Doorgaan en verder,bescherm ons God'. 

Ik wandel Samos uit langs de rivier waar ik bijna met mijn voeten in kan gaan staan. Langs de weg groeien de kolen (het lijken wel spruiten zonder de spruiten) die ik gisteren in mijn soep had. 

Voorbij Teiguin ga ik landinwaarts richting Pascais, een klein, vervallen gehucht, waar ik toch een koe spot in de stal. 

Dorpjes genoeg op mijn pad Veiga de Reiriz, Sivil, maar het is pas in Aguiada/Calvor dat er ook eetgelegenheid is. Ik stop aan een leuk barretjes met terras (de zon breekt door de wolken) en denk dat ik hier alleen ben. Ik doe mijn rugzak af en een man komt uit de bar en vraagt me meteen (in het Duits) hoe het met me gaat. Het is Gigi (niet djidji) kort voor de oude Duitse naam Gislher. Later komt ook Luciano uit Firenze, Italië erbij. We praten tijdens het eten-ik eet een reuzegrote bocadillo con queso y tomate (op de foto ben ik al halfweg) en drink een  té verde. 

Vol energie kan ik weer verder en kom ik uiteindelijk op de 'normale' route richting Sarria en San Mamede en zie even later Sarria in de verte liggen. 

Ik denk dan dat ik gearriveerd ben. In een plaatselijke herberg vraag ik waar mijn overnachtingsplaats ligt, deze blijkt nog 5 km verderop de route te liggen. Nog een uur stappen, dus. Even boos op mezelf, omdat ik dit niet gecheckt had, maar wat een verademing wanneer ik in deze 300 jaar oude boerderij aankom, waar de kippen nog vrij kunnen rondlopen in de prachtige tuin. Ze hebben ook varkens en kalveren en een eend die denkt dat ze een kip is... 

Iin de tuin kan ik heerlijk tot rust komen en genieten van de ondergaande zon. Ik maak kennis met Chris uit Zweden en Norma uit Columbia (een nieuw samengesteld gezin). Ik voel me als een kind zo blij dat ik zelfs ga schommelen.... 

In de eetruimte hangt een zwaluwnest

En geniet ik in het gezelschap van Bev en Nancy uit de US van een overheerlijk menu met wijn. 

Morgenochtend lekker lang uitslapen. Ontbijt om 8u 😊.