SJPdP tot Refuge Orisson 7,41 km

Rond 14u30 kom ik met de pelgrimstaxi aan in Saint-Jean-Pied-de-Port, hoofdstad van Laag Navarra. 
Het middeleeuwse plaatsje Saint-Jean-Pied-de-Port wordt omringd door stadsmuren van roze zandsteen en is typerend door zijn klinkerstraatjes met oude huizen, de brug over de Nive en de charmante gevels aan het water. 
Het is redelijk druk in het plaatsje en het is duidelijk ook geliefd door toeristen. Ik heb nog wel wat tijd over om het stadje te bezoeken en doe een korte stadswandeling en loop ook een stukje over de verdedigingsmuren van de Citadelle. 
Rond 15u is het tijd om aan mijn tocht te beginnen. Eindelijk is het zover! Ik zet mijn eerste stappen op de Camino Francés, maar dan moet ik wel eerst de juiste weg vinden! Ik loop, zoals mijn gids aangeeft, de Rue de la Citadelle naar beneden, spring nog even het plaatselijke pelgrimskantoor binnen en koop in een 'Tabac' een fles water. 
Dan gaat het verder door de Porte Notre-Dame en steek ik rivier de Nive over via de Pont Saint-Jean en verder naar beneden door de Porte d'Espagne, waar ik inderdaad de eerste schelp, die de start weergeeft, in de grond zie liggen. 
Om Refuge Orisson te bereiken volg ik de zogenaamde Napoleonroute, die gesloten is vanaf 1 november of wanneer slechte weersomstandigheden het verbieden deze route te nemen. Dit is gelukkig niet het geval.
Het gaat meteen steil omhoog het stadje uit. Ik weet nu wat me te wachten staat, want zo gaat het door tot aan de refuge!
Het is redelijk warm en ik neem de tijd om van de vergezichten te genieten en foto's te nemen en, eerlijk gezegd, ook om even op adem te komen.
Er zijn geen andere pelgrims meer op pad, diegenen die meteen de volledige oversteek maken tot Roncesvalles, zijn allang vertrokken en de anderen, zo merk ik even later....die zitten lekker op het terras te genieten van de laatste zonnestralen en ik rond 16u30 Refuge Orisson bereik.
Aan de  receptie wordt ik vriendelijk ontvangen en krijg alle nodige informatie, een jeton voor de douche en een bed toegewezen op een gemengde slaapzaal voor 6 personen. Meteen plaats ik ook een bestelling voor een lunchpakket voor morgen. 
De damesdouches worden geruime tijd bezet en vermits de herenruimtes niet in gebruik zijn, douche ik me daar welgeteld 5 minuten, waarna de jeton onherroepelijk is uitgewerkt. 
Na de douche maak ik mijn bed op en leg ik alles klaar wat ik voor de volgende dag nodig heb en neem de tijd om wat te rusten om rond 18u plaats te nemen in de eetzaal om met de andere 27 pelgrims te dineren. Er wordt een eenvoudig 3-gangenmenu geserveerd, bestaande uit soep, kip met groenten stoofpot en mijn eerste stuk Santiagotaart, een amandeltaart die bijna standaard bij elk menu zit. Er staat ook voldoende brood, water en wijn op de tafels.
Ik maak kennis met de pelgrims rondom mij, enkele Nederlandse dames en Loy uit de Filipijnen. Na de maaltijd stelt iedereen zich, naar traditie, voor en vertelt zijn of haar reden voor de tocht naar Santiago. Soms hilarisch, vooral onder de Canadezen en Belgen, die steeds wat meer uitleg dienen te geven bij hun landsgedeelte en taal, maar vaak ook emotioneel. Ik vind het fijn, de ganse wereld lijkt wel op pad.
Na het avondeten neem ik nog een grote tas thee en loop met Loy het terras op om te genieten van het mooie uitzicht en de kleurenpracht aan de hemel van de zonsondergang. Daarna is het bedtijd, want morgen wordt het ontbijt geserveerd tussen 7u en 7u30!