Oncina de la Valdoncina tot Villares de Orbigo 28,28 km

Gisterenavond met alle logees nog samen gedineerd. Voor 9€ een groentensoepje, chorizo en kaas met brood, eieren met champignons en kip met aardappelen met de nodige wijn en water erbij en nog een stuk fruit als toetje... Zeg nu zelf. Daarna bedtijd, niet dat ik nu écht vroeg op moest, want er staat een simpele etappe op het programma. 

Om 07u30 op pad gegaan na een simpel Spaans ontbijt vol zoetigheden. Ik hou van de stilte voor zonsopgang en de dag tot leven te horen komen. Ik begin bergop de hoogvlakte tegemoet. Over een brede veldweg. Na 5 km bereik ik het 1ste gehuchtje Chozas  de Abajo en na nog eens 5 km het gehucht Villar de Mazarife. In beide gehuchten slaapt iedereen nog, dus een pauze zit er voorlopig niet in. Wanneer ik hier het dorp inloop is het net speeltijd. Er gaan welgeteld 5 kinderen naar school... 

Dan wordt mijn doorzettingsvermogen weer aardig op de proef gesteld. Een kaarsrechte landweg (asfalt) met ernaast een olifantenpad leidt me 6 km ver om daar over te gaan in een brede veldweg, eveneens kaarsrecht, die me in nog eens 5 km tot Villavante brengt. Ik hou me dan maar bezig met het fotograferen van de vele bloemen in de bermen. 

In Villavante neem ik een lange koffiepauze waar ik Jane (Ierland) en Victoria (Brazilië) terug ontmoet. Ik maak ook kennis met een Nederlander die met de fiets 3 weken onderweg is vanuit zijn verblijfplaats in Maastricht. Later komt ook Jan - uitgesproken als 'Djan' - (Denemarken) nog aanschuiven. De gehuchten worden sinds León niet meer gekenmerkt door een kerktoren, maar door een watertoren. 

Na een uurtje ga ik terug op pad en loop de brug over het treinspoor over en vervolg de weg via een veldweg langs het spoor mijn route tot ik de brug over de autostrade neem en richting kleine industriezone van Puente of Hospital de Orbiga. Wat een verademing weer eens een mooi dorp te zien, waar blijkbaar regelmatig middeleeuwse spelen georganiseerd worden. 

Op het einde van Hospital de Orbigo heb ik weer de keuze tussen twee varianten en kies weer de langste om dezelfde redenen als gisteren. Nog 3 km te gaan door de maisvelden, waar de vogels in verstoppertje spelen en ik bereik mijn wederom  schitterende albergue, een echte oase van rust, waar ik heerlijk tot rust kan komen op de binnenplaats.