O Cebreiro tot Triacastela 21,89 km

Gisterenavond zijn hier toch nog 4 andere pelgrims met de auto naartoe gebracht. Irma en Bobby (Robert) uit de Filipijnen en Shaun en Kieran uit Ierland. We hebben samen gedineerd simpel, maar lekker (aardappeltortitilla met salade en een puddinkske), meer moet dat niet zijn. We hebben wederom heerlijke verhalen uitgewisseld. 

Vanmorgen ontbeten in het gezelschap van Bobby en Irma en werden gezamenlijk naar O Cebreiro gereden door de eigenaar. 

Ik kon het kleurenspel van de opkomende zon nog aanschouwen en heb tot 8u28 gewacht om de zonsopgang in al zijn glorie te mogen meemaken. Wat een spektakelakel 😊. 

Om  08u45 op pad gegaan, na nog enkele foto's genomen te hebben van het monumentale dorp O Cebreiro. Het pad loopt langs de rand van een bosje afwisselend bergop en bergaf tot Linares en tot de pashoogte San Roque, (1270 meter) hoogte waar een bronzen standbeeld staat van een pelgrim die tegen de wind inbeukt. Inderdaad, vandaag loop ik ook tegen de wind in en in tegenstelling tot gisteren is het erg frisjes. 

Licht stijgend en dalend bereik ik Hospital da Condes en wanneer ik het dorp uitloop gaat het stevig bergop via een veldpad tot de Alto do Poio, 1363 meter, waarmee ik meteen ook de laatste grote inspanning geleverd heb op mijn weg naar Santiago de Compostela en kom in Fonfria. Even later heb ik de keuze tussen twee varianten, welke denken jullie dat ik genomen heb?

Ik heb heel fraaie vergezichten en geef mijn ogen ook de kost aan wat er al het moois dat in de berm groeit aan bloemen en paddestoelen. Ik wou dat ik iemand speciaal had om al dit moois mee te delen.... 

Ik kom in O Biduedo en neem hier een pauze voor een bacadillo con queso en een café con leche en vervolg mijn route. Vanaf nu gaat het merkbaar bergafwaarts en zie beneden in het dal Triacastela reeds liggen. Opeens steekt de wind op en zie ik een donkere wolk voor en links van me over de bergen hangen. Maar wat een schouwspel! 

Een op hol geslagen Stier komt de weg opgestormt... 

Ik bereik Filloval en neem nog een korte pauze voor een lekker stuk amandelcake. Hier ontmoet ik Marty (US) met wie ik een praatje sla. 

Over een heel mooi bospad gaat het richting Pasantes, waar het vooral ruikt naar koeienmest en Ramil, waar een indrukwekkende meer dan 100 jaar oude tamme kastanje staat en loop ik vlotjes Triacastela binnen waar ik logeer in Hostel Mesón Vilasante. 

Na een douche en wat relaxen ga ik op wandel. Ik maak foto's van het dorp, een appelboom met 'two of a kind' en fotogenieke koeien, die zich van hun beste kant laten zien. 

Even later begint het te regenen en stap ik een bar/restaurant binnen waar ik Mark (Canada) terug ontmoet en samen aan de wijn gaan en even later ook Kieran en Shaun (Ierland) plaats nemen aan de bar. We hebben wat afgelachen. 

Drie wijnen later is het tijd om inkopen te doen voor morgen en me klaar te maken voor het avondeten.